وقتـی که جنگ داس با گـل در بگیرد            گـلـخـانه را انـدوه سـرتـا سـر بگـیـرد

بـر طعنه های تـنـد و تـیـز داس لعنت            نگذاشت یـاس خـانه برگ و بر بگیرد

مشتش گره کرده سرش فـریـاد مـیـزد            بنچاق را می خواست از مـادر بگـیرد

جــای گـلاب از آن گـل آتـش گـرفـتـه           با ضربه اش،میخواست خاکستر بگیرد

یک گوشواره عهد را با گوش بشکست            امکـان ندارد عهـد خود از سر بگیرد

بر غـیـرت پـوشیه اش برخـورد بـانـو            باید تـقـاص از رنگ نـیـلـوفر بگـیـرد

بی اعـتـنـا بر خـاک چـادر بـاز پـاشـد            باید که طفـل خویش را در بر بگیـرد

می‌رفت خـانـه بـاغـبــان تـنـهـا نـمـاند            تا رنگ لاله پـهـلـوی بـسـتـر بـگـیـرد

او اشک چشم مرتضی را پاک میکرد            ایـنـگـونه جـام از سـاقـی کوثر بگیرد